Γεια σας! Σήμερα θα προσθέσουμε μια καινούργια κατηγορία στο blog μας η οποία θα είναι οι ταινίες έτσι ώστε να ξεφύγουμε από την ρουτίνα του stardoll.
Σε κάθε ανάρτηση θα προτείνω ενδιαφέρουσες ταινίες να δείτε είτε που παίζονται στο σινεμά είτε ποιο παλιές.
Σήμερα θα μιλήσω για μια αρκετά δημοφιλή ταινία,το κορίτσι με το τατουάζ.
Η ταινία ήταν στο σινεμά πριν λίγα χρόνια,και αναφέρομαι στη σουηδική version (-γιατί έχει βγει και αμερικάνικη που είναι και ποιο ευρέως γνωστή)
Εγώ έχω δει τη σουηδική version και δεν με ενδιαφέρει να δω την Αμερικάνικη αφού μόνο από τις κριτικές και τα trailer έχω σχηματίσει την άποψη μου.Ο Fincher,με πολύ θράσος έκανε remake μιας αρκετά επιτυχημένης στην Ευρώπη ταινίας μόλις 1-2 χρόνια μετά την κυκλοφορία της.Μόνο βέβαια το γεγονός ότι το κόστος της ταινίας του Fincher ξεπερνούσε το κόστος και των τριών σουηδικών ταινιών μαζί σε προδιαθέτει ότι πας να δεις μια υπερπαραγωγή με πολύ μοντάζ και επεξεργασία.Αντιθέτως η σουηδική version δεν βασίζεται στο μοντάζ και έχει ακέραιες και ωμές σκηνές.Τώρα όσον αφορά τις ερμηνείες ήταν καλές,και ειδικά στην Αμερικάνικη ταινία σχεδόν όλες οι πασίγνωστες ηθοποιοί είχαν κάνει casting για το ρόλο της Λίσμπεθ.
Και οι δύο ταινίες απέδωσαν αρκετά καλά την ιστορία με βάση το πολύ δημοφιλές βιβλίο του Stieg Larsson το οποίο εμπλέκει πρόσωπα, κράτη, πολιτική, οικονομία, ιδεολογία και αρχές,όμως όπως είναι βέβαια φυσικό παρέλειψαν πράγματα γιατί αν συμπεριλάμβαναν όλο το βιβλίο θα έφτιαχναν σίριαλ και όχι ταινία.Εγώ προτιμώ την σουηδική ταινία κυρίως γιατί η Noomi Rapace έπαιζε πολύ ρεαλιστικά την ηρωίδα και άφηνε να διαφανούν τα συναισθήματα της.Για παράδειγμα μετά τη σκηνή του βιασμού φαινόταν ο πόνος της κοπέλας,σε αντίθεση με την αμερικάνικη ταινία που το consept ήταν "ξέπλυνα τα αίματα και τώρα είμαι εντάξει".Στο ρόλο του δημοσιογράφου οι ηθοποιοί ήταν εξίσου καλοί, και έμοιαζαν όχι μόνο ως προς την ερμηνεία αλλά και ως προς στην εμφάνιση.Η μόνη ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους ήταν το τέλος,όπου στην σουηδική ήταν ελεύθερο για δεύτερο μέρος χωρίς να συμβεί κάτι το ιδιαίτερο,ενώ στο αμερικάνικο η Λίσμπεθ έπιασε τον δημοσιογράφο,με τον οποίο είχε κάνει έρωτα μαζί την εκδότρια του περιοδικού και απογοητευμένη έφυγε.
Στην ταινία βάζω 4,5/5
Χαριτίνη
Σε κάθε ανάρτηση θα προτείνω ενδιαφέρουσες ταινίες να δείτε είτε που παίζονται στο σινεμά είτε ποιο παλιές.
Σήμερα θα μιλήσω για μια αρκετά δημοφιλή ταινία,το κορίτσι με το τατουάζ.
Η ταινία ήταν στο σινεμά πριν λίγα χρόνια,και αναφέρομαι στη σουηδική version (-γιατί έχει βγει και αμερικάνικη που είναι και ποιο ευρέως γνωστή)
Εγώ έχω δει τη σουηδική version και δεν με ενδιαφέρει να δω την Αμερικάνικη αφού μόνο από τις κριτικές και τα trailer έχω σχηματίσει την άποψη μου.Ο Fincher,με πολύ θράσος έκανε remake μιας αρκετά επιτυχημένης στην Ευρώπη ταινίας μόλις 1-2 χρόνια μετά την κυκλοφορία της.Μόνο βέβαια το γεγονός ότι το κόστος της ταινίας του Fincher ξεπερνούσε το κόστος και των τριών σουηδικών ταινιών μαζί σε προδιαθέτει ότι πας να δεις μια υπερπαραγωγή με πολύ μοντάζ και επεξεργασία.Αντιθέτως η σουηδική version δεν βασίζεται στο μοντάζ και έχει ακέραιες και ωμές σκηνές.Τώρα όσον αφορά τις ερμηνείες ήταν καλές,και ειδικά στην Αμερικάνικη ταινία σχεδόν όλες οι πασίγνωστες ηθοποιοί είχαν κάνει casting για το ρόλο της Λίσμπεθ.
Και οι δύο ταινίες απέδωσαν αρκετά καλά την ιστορία με βάση το πολύ δημοφιλές βιβλίο του Stieg Larsson το οποίο εμπλέκει πρόσωπα, κράτη, πολιτική, οικονομία, ιδεολογία και αρχές,όμως όπως είναι βέβαια φυσικό παρέλειψαν πράγματα γιατί αν συμπεριλάμβαναν όλο το βιβλίο θα έφτιαχναν σίριαλ και όχι ταινία.Εγώ προτιμώ την σουηδική ταινία κυρίως γιατί η Noomi Rapace έπαιζε πολύ ρεαλιστικά την ηρωίδα και άφηνε να διαφανούν τα συναισθήματα της.Για παράδειγμα μετά τη σκηνή του βιασμού φαινόταν ο πόνος της κοπέλας,σε αντίθεση με την αμερικάνικη ταινία που το consept ήταν "ξέπλυνα τα αίματα και τώρα είμαι εντάξει".Στο ρόλο του δημοσιογράφου οι ηθοποιοί ήταν εξίσου καλοί, και έμοιαζαν όχι μόνο ως προς την ερμηνεία αλλά και ως προς στην εμφάνιση.Η μόνη ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους ήταν το τέλος,όπου στην σουηδική ήταν ελεύθερο για δεύτερο μέρος χωρίς να συμβεί κάτι το ιδιαίτερο,ενώ στο αμερικάνικο η Λίσμπεθ έπιασε τον δημοσιογράφο,με τον οποίο είχε κάνει έρωτα μαζί την εκδότρια του περιοδικού και απογοητευμένη έφυγε.
Στην ταινία βάζω 4,5/5
Χαριτίνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου